Een leven zonder facebook. Gaat de volgende generatie dat nog kennen? Of gaan ze dan al iets nieuw hypermodern hebben gevonden waarmee ze de jeugdjaren van onze kinderen kunnen verpesten? Want geef toe, ga jij later terugdenken aan al die leuke dingen die er gebeurt zijn op facebook? Of ga je terugdenken aan al die zotte dagen en nachten dat je er samen met je vrienden op uit bent getrokken?
Natuurlijk had ikzelf tot voor kort ook een facebook account. Tot voor kort zeg ik want ik ben nu aan men derde facebookloze dag bezig. Het was me de laatste tijd opgevallen hoe facebook mijn leven begon te leiden en niet ikzelf. Het zorgt voor zoveel ruzie, ergernissen en afleiding dus heb ik besloten dat het tijd is om een pauze in te lassen en als het wat meevalt misschien wel voor altijd.
Vooral nu de herexamens net begonnen zijn is het goed dat ik even niet de afleiding heb om elke 5 minuten eens te gaan kijken of er iemand als iets gezegd had. Ik kan men tijd wel beter besteden nu. Toch mis ik het om met mensen te kunnen praten. Vooral de momenten wanneer je het wat moeilijk hebt. En die zijn er immens veel tijdens een examenperiode. En ik ben van nature niet iemand die graag belt dus voor mij was facebook een ideale manier om te communiceren.
Het is daarom, om mijn opgekropte gevoelens kwijt te kunnen, dat ik met deze blog begonnen ben en ik heb er nog geen spijt van. Altans, voorlopig nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten